مالکیت فکری محیط مرگ و زندگی است

معاون حقوق مالکیت فکری وزارت دادگستری مالکیت فکری را محیط مرگ و زندگی عنوان کرد و گفت: مالکیت فکری در محیط رقابتی قصد دارد با ایجاد انحصار، راه تبدیل خلاقیت ها را به ثروت تبدیل کند.

به گزارش سیناپرس، دکتر محمود حکمت نیا، معاون حقوق مالکیت فکری وزارت دادگستری امروز در همایش “مالکیت فکری پارک‌های علم و فناوری” گفت: فلسفه تعیین روز برای موضوع ها در حقیقت برای توجه ویژه به آن مبحث است، از اینرو ما به لحاظ صنوف و موضوع ، روز برای آنها تعیین می کنیم. اتفاق های عجیبی نیز برای این جریان ها افتاده است مثلا روز جهانی کارگر برای گرامیداشت کارگر نیست بلکه روز توجه به عنصر کار است.

وی افزود: در روز مالکیت فکری نیز قصدمان توجه به یک بعد بسیار مهم در دنیای معاصر است که بعد اقتصادی جوامع جدید محسوب می شود. اکنون اقدامات خیلی خوبی در پارک ملی علوم و فناوری های نرم و صنایع فرهنگی پیرامون این مساله انجام شده و  طرح خلاقانه ای را پیاده کرده اند که چگونه می توان ادبیات مالکیت فکری را در حوزه صنایع خلاق و فرهنگی را بکار گرفت و آن را به بحث اقتصادی تبدیل کرد.

وی خاطرنشان کرد: مالکیت فکری دو عنصردارد که برای دانش بنیان ها توجه به آن خیلی ضرورت دارد. مالکیت فکری در محیط رقابتی قصد دارد با ایجاد انحصار، راه تبدیل خلاقیت ها را به ثروت تبدیل کند، یعنی مالکیت از طریق انحصار در محیط رقابت را ایجاد کند. اکنون در مالکیت فکری دو رقابت ایستا و پویا داریم. رقابت ایستا رقابتی است که یک سری کنش گرانی که تولیدهای مشابه دارند برای بهبود کیفیت با یکدیگر رقابت می کنند.

حکمت نیا بیان کرد: در رقابت پویا افراد در حل مساله( نه تولید محصول) با یکدیگر رقابت می کنند، زیرا اساسا ما در مالکیت صنعتی و ادبی و هنری یک محصول جدید دارای کارکرد به بازار عرضه می کنیم به نوعی که نفر قبل حذف شود. مالکیت فکری محیط مرگ و زندگی است . رقابت پویا محیط مرگ و زندگی است. یکی زنده می ماند و دیگر می رود. در رقابت ایستا محیط حیات است. هر دو نفر می مانند.

وی گفت: اینکه برخی از کارخانجات به تعطیلی کشیده می‌شوند، به دلیل آن است که به دلیل عدم استفاده از نوآوری، خلاقیت و دانش و فناوری، در محیط رقابت کم می‌آورند و در نهایت محکوم به حذف می‌شوند زیرا محیط مالکیت فکری یک محیط رقابت پویا است. مساله پویایی تنها مربوط به فناوری نیست بلکه حوزه کتاب را نیز در بر می‌گیرد؛ در حال حاضر از ۱۱۵ میلیون کتاب منتشر شده در دنیا تنها ۵ درصد ماندگاری دارند بنابراین حمایت از آثار مکتوب ۵۰ سال بعد از فوت مولف برای این منظور است که کتاب‌ها ماندگاری خود را در طول زمان از دست می‌دهند.