چرا نمایشگاه صنایع دستی پولی است؟

چهل و سومین دوره نمایشگاه صنایع دستی که قرار بود در اواخر مرداد ماه همزمان با نمایشگاه ملی فرش دستبافت تهران در محل دائمی نمایشگاه بین المللی تهران برگزار شود به تعویق افتاده است.

 نمایشگاهی که تولیدکنندگان آن بعد از مدتها می توانستند محصولات خود در این نمایشگاه عرضه کنند؛ اما با توجه به ممنوعیت تجمعات به دلیل شیوع کرونا فعلا برگزار نمی شود.

حجت الله مرادخانی در این زمینه به سیناپرس می گوید: فعالان بخش خصوصی در صنعت فرش دستباف برای حمایت از پرسنل درمانی و مدافعان سلامت کشور، حضور در این نمایشگاه را به تعویق انداختند. ضمن اینکه بسیاری از تجار و بازرگانان فرش خارج از ایران هستند و پروازها هم به سوی ایران کنسل شده است.

این پژوهشگر صنایع دستی با بیان اینکه معاونت صنایع دستی برگزاری نمایشگاه امسال را به شرکت مادر تخصصی ایرانگردی و جهانگردی واگذار کرده است می افزاید: ظاهرا این شرکت هم طی تشریفاتی برگزاری این نمایشگاه را به یک شرکت خصوصی دیگر واگذار کرده است.

وی؛ با بیان اینکه معاونت صنایع دستی اصرار به برگزاری این نمایشگاه داشت، می گوید: هرچند مدیرعامل شرکت مادر تخصصی ایرانگردی و جهانگردی در مصاحبه ای در یکی ازخبرگزاری های رسمی هم از اجاره حدود 700 متر مربع از نمایشگاه خبر داده بود، اما برگزاری این نمایشگاه در شرایط فعلی، نه تنها به صلاح نیست و منفعتی برای هنرمندان دربر ندارد، بلکه دارای اثرات بازدارنده و خسران مالی و جانی برای هنرمندان است. علاوه بر این فشار مضاعفی هم به جامعه درمانی کشور وارد می شود.

نمایشگاه مخاطبی ندارد

آنگونه که مرادخانی می گوید: با توجه به وضعیت قرمز تهران، حضور مخاطب در نمایشگاه منتفی است زیرا شهروندان، اولویتی برای بازدید و حضور در آن نمایشگاه را نمی بینند. علاوه بر آن افزایش اجاره هر غرفه که سال گذشته متری 200 هزار تومان بوده امسال به متری 340 هزار تومان رسیده است، به عبارتی اجاره غرفه 12 متری حدود چهار میلیون تومان می شود. همچنین باید به این مبلغ، هزینه اقامت، هتلینگ، ایاب و ذهاب و خورد و خوراک برای هر وعده طی یک هفته، را هم اضافه کرد که حداقل حدود 10 میلیون تومان هزینه برای هر فرد متقبل می شود.

به گفته این استاد دانشگاه، اگر معاونت صنایع دستی، هدفش حمایت از هنرمندان است چرا این نمایشگاه را با جذب اعتبارات به صورت حمایتی و رایگان برگزار نکرد؟ با توجه به اینکه هنرمندان صنایع دستی، سفیران و حاملان هنر های سنتی ایران هستند و باید برای حفظ جان و مال آنان تلاش کرد.

مرادخانی، با بیان اینکه در این زمینه باید نگاه مدیریتی و راهبردی وجود داشته باشد؛ می افزاید: نباید صرفا به واسطه برگزاری یک رویداد، هنرمندان و فعالان را در معرض آسیب های جانی و مالی قرار دهیم، زیرا هنرمندان در چند ماه اخیر متحمل خسران های زیادی شدند و دعوت از آنان برای برگزاری نمایشگاهی که منفعتی برای آنها دربر ندارد، منطقی و عقلانی نیست. ضمن اینکه تهران، از شهرهای با وضعیت قرمز است و احتمال درگیری هنرمندان به این ویروس صدمه جدی در پی دارد و سالها زمان لازم است تا یک هنرمند به  تبحر و مهارت برسد.

حوزه صنایع دستی به یک نگاه واقع بینانه نیازمند است

پژوهشگر صنایع دستی، با بیان اینکه برگزاری نمایشگاه صنایع دستی اصلا به صلاح نیست، ادامه می دهد: بهتر است بخش دولتی یا شرکت های خصولتی که در این زمینه ذینفع هستند به مصوبات ستاد ملی مبارزه با کرونا احترام بگذارند و حفظ جان هموطنان را در اولویت قرار بدهد.

این استاد دانشگاه، با بیان اینکه ساختار مدیریتی کلان حوزه صنایع دستی به یک نگاه واقع بینانه نیازمند است؛ می افزاید: تدوین آئین نامه اجرایی قانون حمایت از هنرمندان و استادکاران صنایع دستی که از اسفند 1396 به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده و به رئیس جمهور ابلاغ شده و همچنان در بلاتکلیفی به سر می برد یکی از راهکارها و اقدامات معاونت صنایع دستی است. با تدوین این آئین نامه، حمایت های حقوقی در خصوص مالیات، بیمه، مجوزها و مشکلات صنفی فعالان صنایع دستی حل خواهد شد.

او ادامه می دهد: در ماده 15 صراحتا تاکید شده که دو وزارتخانه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و وزارت صمت حداکثر ظرف مدت 6 ماه باید آیین نامه اجرایی این قانون را تدوین و به تصویت هیات وزیران برسانند. اما با گذشت حدود 3 سال از این اتفاق، این قانون همچنان بلاتکلیف است. در کنار پیگیری این آئین نامه، راه اندازی سایت و اپلیکیشن می تواند به ترویج و تبلیغ فروش صنایع دستی کمک کند.

مرادخانی در پایان می افزاید: اینها موارد موثر و اثربخشی هستند که معاونت صنایع دستی می تواند با همین امکانات و نیروهای موجود آنها را در اولویت برنامه های خود قرار دهد و نتایج خوب و مثبتی را به دست آورد.