رییس پارک ملی علوم و فناوری‌های نرم و صنایع فرهنگی از عملکرد نهادی انقلابی می‌گوید که هر زمان، هر نهادی توان انجام کاری را نداشته است، به میدان آمده و با پوشیدن جامه‌ی عزم و خدمت، کمر به رفع نیاز از کشور بسته است
به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی، دکتر محمدحسین ایمانی خوشخو رییس پارک ملی علوم و فناوری‌های نرم و صنایع فرهنگی از روزهای نخست تشکیل جهاددانشگاهی تا به امروز در حوزه‌های مختلف زیرمجموعه‌ی این نهاد هم‌چون معاونت فرهنگی و آموزشی، مدیریت مرکز انتشارات، ریاست دانشگاه علم و فرهنگ، رییس پارک ملی علوم و فناوری‌های نرم و صنایع فرهنگی و… مشغول به خدمت بوده است و معاونت امور هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، دبیر شورای فرهنگ عمومی کشور، ریاست کمیته‌ی برنامه‌ریزی گردشگری وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و… را نیز در کارنامه‌ی خود دارد.
به مناسبت چهلمین سالگرد تشکیل جهاددانشگاهی با این عضو هیات علمی جهاددانشگاهی و رییس پارک ملی علوم و فناوری‌های نرم و صنایع فرهنگی این نهاد به گفت‌وگو نشستیم.
از چه زمانی فعالیت خود را در جهاددانشگاهی آغاز کردید؟
در بهار سال 59 که دانشگاه‌ها به دلیل انقلاب فرهنگی تعطیل شدند، کم‌وبیش فعالیت‌های جهادی را انجام می‌دادیم و پس از تعطیلی دانشگاه‌ها، دوستانی که در انجمن‌های اسلامی فعال بودند هر یک در بخش‌هایی مانند جهادسازندگی و سپاه فعالیت خود را آغاز کردند. من نیز در ستاد دبیرخانه‌ی انقلاب فرهنگی مشغول شدم. در این ستاد طرح‌هایی برای بهره‌گیری از افرادی که در اثر تعطیلی دانشگاه‌ها وقتشان آزاد شده بود، ارایه دادیم. با همکاری یکسری از دوستان طرح تشکیل جهاددانشگاهی را آماده کرده و به ستاد انقلاب فرهنگی ارایه شد. این طرح در ستاد تصویب و جهاددانشگاهی متولد شد؛ از همان زمان تا به امروز در این نهاد جوشیده از انقلاب اسلامی فعالیت می‌کنم.
چه طرح‌های برجسته‌ای را از آن زمان تا به امروز دنبال کرده و انجام داده‌اید؟
جهاددانشگاهی از ابتدا به دنبال فعالیت‌های فرهنگی بود تا اینکه دانشگاه‌ها باز شد و جشنواره‌های دانشجویی را در جهاددانشگاهی آغاز کردیم. جهاددانشگاهی پس از باز شدن دانشگاه‌ها توانست تحول عمده‌ای در حوزه‌ی فرهنگی ایجاد کند.
ورود جهاددانشگاهی به حوزه آموزش عالی ازجمله طرح‌های برجسته‌ای بود که در سال ۷۰ یعنی زمانی که معاونت فرهنگی جهاددانشگاهی را عهده‌دار بودم، انجام شد. در موسسه‌ی دانشگاهی رسام هنر که وابسته به معاونت فرهنگی جهاددانشگاهی بود، برای دو رشته‌ی آموزش عالی مجوز گرفتیم که همین موضوع نقطه‌ی شروع تاسیس دانشگاه علم و فرهنگ که امروز یکی از دانشگاه‌های معتبر کشور به شمار می‌رود، شد.
پس از اخذ مجوز موسسه آموزش عالی با تخصیص بودجه‌ی اضافه‌ی موسسه تبدیل به دانشگاه شد. از آن زمان تا امروز، جزو هیات موسس این دانشگاه هستم.
بعدها برای ادامه تحصیل به خارج از کشور رفتم و پس از برگشت در وزارت ارشاد در حوزه‌ی معاونت هنری به فعالیت مشغول و دبیر شورای فرهنگ عمومی کشور شدم. پس‌ازآن مجددا به جهاددانشگاهی بازگشتم و وارد دانشگاه علم و فرهنگ شدم. در آن زمان دانشگاه توسعه فیزیکی و کیفی پیدا کرد و نزدیک به ۳۰ هزار متر فضای جدید اضافه و رشته‌های دکترا در آن ایجاد شد.
زمانی که ریاست دانشگاه علم و فرهنگ را بر عهده داشتم، نزدیک به ۱۲۰ دانشجوی پژوهش‌محور دکترا در دانشگاه علم و فرهنگ پذیرش شد و این دانشجوها وارد پژوهشکده‌ها و پژوهشگاه‌های جهاددانشگاهی شدند و سطح آموزش از معمولی به سمت علمی رفت.
ایده ایجاد پارک فناوری‌های نرم و صنایع فرهنگی نیز از دیگر طرح‌های فرهنگی بود که توانستیم آن را برای نخستین‌بار در کشور عملیاتی کنیم؛ به‌طوری‌که امروز این پارک یکی از پارک‌های تخصصی کشور است که توانسته منشأ اثر باشد و توجه‌ها را به خود جلب کند. این پارک زمینه‌ای برای ارتباط حوزه‌ی فرهنگ با فناوری شد.
جهاددانشگاهی تا چه حد در شناسایی نیازهای استراتژیک کشور و رفع آن نقش‌آفرین بوده است؟
فلسفه جهاددانشگاهی در سال ۱۳۵۹ این بود که کارهای بر زمین‌مانده را انجام دهد و به‌دنبال حوزه‌هایی بود که نهادهای گوناگون به سراغ آن‌ها نمی‌رفتند. با نگاهی به تاریخچه این نهاد می‌توان دریافت که در حوزه‌های فرهنگی، تحقیقاتی و … نقش مهمی ایفا کرده است.
دوران دفاع مقدس، دوره طلایی فعالیت‌های جهاددانشگاهی بود و شاید هنوز نتوان خدماتی را که در آن زمان انجام شد، بیان کرد. مجموعه‌ای از نیروهای متعهد و متخصص کنار هم جمع شدند و فعالیت‌های مختلفی را دنبال کردند. جهاددانشگاهی پس از جنگ و در دوران سازندگی نیز پروژه‌های مختلفی را انجام داد و در حال حاضر نیز که کشور تحریم است، اقدامات ارزنده‌ای را برای کاهش آثار منفی تحریم‌ها انجام می‌دهد. همین‌که یک نهاد انقلابی چهل سال است به حرکت خود ادامه می‌دهد، ناشی از انجام کارهایی بوده است که دیگران به هر نحوی نتوانستند از عهده‌ی آن‌ها برآیند و همین امر سبب استمرار حیات جهاددانشگاهی شده است.
شاید یکی از دلایل تایید جهاددانشگاهی از سوی مقام معظم رهبری و حمایت دولت‌های مختلف این باشد که جهاددانشگاهی می‌تواند به رفع مشکلات عمده‌ی کشور کمک کند.
نقش جهاددانشگاهی در جریان‌سازی علمی کشور را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
چند سالی است که پارک‌های علم و فناوری در کشور تاسیس شده‌اند؛ جهاددانشگاهی خود بزرگ‌ترین پارک علم و فناوری کشور است. وظیفه‌ی پارک فناوری تبدیل ایده به محصول است؛ از روزی که جهاددانشگاهی تاسیس شد، این کار را انجام داده است و برای هرکسی که ایده‌ای داشت و به جهاددانشگاهی مراجعه کرد، فضا در اختیار گذاشت؛ بنابراین سهم جهاددانشگاهی برای توسعه‌ی فناوری و حوزه‌های دانش‌بنیان بسیار بالاست.
از همان ابتدای تشکیل جهاددانشگاهی تبلیغات چندانی برای طرح‌های علمی و فرهنگی این نهاد وجود نداشت. درصورتی‌که اگر این تبلیغات انجام می‌گرفت، مردم و مسوولان شناخت بیشتری از این نهاد انقلابی پیدا می‌کردند، اما همیشه در سکوت کار خود را پیش می‌برد و در حال حاضر نیز به همین منوال راه خود را ادامه می‌دهد.
این نهاد جوشیده از انقلاب اسلامی توانسته سهم بسیار بزرگی را در توسعه‌ی علمی و فرهنگی کشور بردارد. پژوهشگاه‌ها، پژوهشکده‌ها و مراکز تحقیقاتی و مراکز فرهنگی زیرمجموعه جهاددانشگاهی، نشانگر آن است که یک‌نهاد مقتدر در عرصه ملی فعالیت می‌کند و ان‌شاءالله که بتواند هم‌چنان خدمتگزار باشد.
نقش جهاددانشگاهی در نقشه جامع علمی کشور کجاست؟
در حال حاضر رییس جهاددانشگاهی، عضو شورای نقشه‌ی جامع علمی کشور هستند و در جلسات آن شرکت می‌کند؛ شاید علت حضور جهاد در این شورا، گذشته‌ی موفقیت‌آمیز آن باشد. جهاددانشگاهی شاید تنها نهاد انقلابی است که باسابقه ۴۰ ساله، هنوز ایده‌هایی می‌دهد که برای توسعه علمی و فرهنگی کشور مفید است.
عملکرد جهاددانشگاهی در زمینه کادرسازی و تربیت مدیر برای نهادهای دولتی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
کم نیستند مسوولانی که در سوابق خود عضویت در جهاددانشگاهی را نیز بیان و آن را به‌عنوان پشتوانه‌ی علمی خود ذکر می‌کنند. جهاددانشگاهی بیش از این نیز می‌توانست کادرسازی داخلی انجام دهد و این مهم را باید در برنامه ۴۰ ساله دوم خود لحاظ کند.
بدون دیدگاه